Wij stellen de vraag: "Willen jullie een kopje thee?" Wazige blikken gaan tussen de jongeren heen en weer. Wanneer we vragen hoe de themaweek over geluk tot nu toe is vertellen de jongeren dat ze workshops hebben gehad, maar dat deze waren tegengevallen en dat ze nog niet veel hebben kunnen doen.
Dit was voor ons het hele overduidelijke signaal om te starten. We nemen de 6 leerlingen mee naar buiten en geven hen de opdracht om hun ene voet tegen de andere knie te zetten en zo te blijven staan. Gelach, gegiebel, gemopper en gezwaai van armen gebeurde. Wanneer we dit nogmaals doen met elkaars armen vastpakkend blijven we in een stabiele cirkel staan die het samen opvangt wanneer iemand aan het wankelen is. (De verborgen boodschap van deze opdracht voor iedereen die hem nog niet snapt is dat je samen sterker staat al alleen.)
Het ijs tussen ons en de jongeren is gebroken en met zijn allen kruipen wij op handen en knieën door de ingang van de koepel. We kijken om ons heen en blijven stil. "Is dit jullie werk?" vroeg een meisje vol verbazing. "Ik ben ook nog yogadocent." "Oh, gaaf! Kunnen we dan een oefening doen!" En plots is er in de koepel een korte yoga sessie begonnen waaraan iedereen mee doet.
De opdracht voor de jongeren in het komende uur is om iets te maken uit niets. Na de eerste aarzelingen, onwennige ronddwalen in de ruimte en doelloos zoeken door de met materiaal gevulde manden ontstaan de eerste ideeën. Een basket om mee te spelen als je binnen bent. Een katapult om een balletje, of een knuffeltje, door de basket heen te kunnen schieten. Een prachtige slinger van gevlochten draden die als een kroonluchter wordt opgehangen. Een gordijn om voor de ingang op te hangen van verschillende kleuren wol, zodat je ervaring goed begint. Niets is fout en alles mag!
Het enthousiasme waarop de leerlingen aan de slag gaan met al hun plannen is mooi om te zien. Deze jongeren die een kwartier eerder nergens toe te branden leken te zijn, zijn nu druk in de weer met wol, lappen stof, kippengaas en naalden om een bijdrage te leveren aan de snoezelkoepel. Zij overleggen met elkaar en met ons om over oplossingen na te denken en zingen ondertussen mee met de liedjes van de radio.
Aan het einde van het uur hebben we er een aardige bende van weten te maken dus vroegen wij ze mee te helpen opruimen. Iedereen ruimde elkaars spullen op en binnen een paar seconden was alles netjes opgeruimd. Als we vragen wat ze van de workshop vonden zeggen ze omstebeurt: "We hebben iets leuks gedaan."Meer lezen over de snoezelkoepel
