Op woensdagavond stap ik een enorme zaal binnen en een zachte grinnik is er uit voor ik het door heb. Een zee van mannen in pakken en vrouwen in nette jurkjes hebben zich verzameld. Met een te grote grijns en een stemmetje in mijn hoofd ("Wat doe je hier, Evelien!?") loop ik de ruimte in. Af en toe ontsnappen er mij meer zachte grinniken. Gelukkig nemen die af wanneer ik een plek heb gevonden in de zaal, het licht uit gaat en er een presentatie start over Leiden.
Na de presentatie vertrekt de massa naar een andere ruimte waar, zoals het hoort op een netwerkborrel, genetwerkt kan worden. Hopeloos verloren loop ik een ronde door de zaal en bekijk ik de mensen. Mensen schudden elkaar de hand, kloppen elkaar op de schouders en praten enthousiast met elkaar. Hoe ga ik hier in hemelsnaam contact maken met iemand? Een beetje bedroefd loop ik richting de uitgang van de zaal. Ik zie dat ik pas een uur binnen ben en spreek mezelf streng toe, tover een glimlach op mijn gezicht en loop terug de zaal in.
Ik sta aan een tafel. Tegelijkertijd luister ik naar de gesprekken die gevoerd worden en maakt mijn hoofd overuren over wat ik ook alweer allemaal had gelezen over het contact maken met een volslagen onbekende. "Wat brengt jou hier?" wordt er mij uit het niets gevraagd. Zo dus Eef! Zo begin je een gesprek met een onbekende. Kon je daar niet opkomen? Die vraag heb je al een aantal keer gesteld op andere plekken zelf gesteld.... Lekker bezig Eef. Zucht...
Na het eerste gesprek word ik meegenomen in een wervelwind van het ene naar het andere gesprek. Elke keer stel ik mij voor en vertel wat ik doe. In het ene gesprek vertel ik waarom jongeren aan de slag gaan met problemen van jongeren zo goed werkt (Studio Moio) en het andere moment benadruk ik het belang van werken vanuit je hart (Gangmakerij). Alles wat ik die avond zeg, zeg ik omdat ieder mens, jong of oud, het verdient om te ontdekken wat zijn talenten zijn en deze in te zetten om een leven te leiden wat hij of zij wil. (Superheld)
Het mooie van zeggen waar je voor staat is dat er dus vanzelf gesprekken tot stand komen met mensen die dit ook vinden. Zo raakte ik in gesprek met een man waarvan iedereen hem begroette die langsliep (schijnbaar dus erg bekend in ondernemend Leiden, maar voor mij een onbekende). Na een lang gesprek over werken vanuit je hart, je passie volgen en het zien van talenten en mogelijkheden bij anderen ontdekte ik dat hij al vele jaren succesvol ondernemer is en aan vele mooie samenwerkingsverbanden meewerkt in Leiden. En zeker een waardevol contact is voor mijn werk, al weet hij dat zelf nog niet denk ik.
Aan het einde van de avond had ik meerdere mannen in pakken gesproken waarvan ik van te voren niet had verwacht dat hun visie op de wereld zo dicht bij de mijne lag. En dat is dan toch wel weer mooi dat zo'n netwerkborrel dat doet. Hopelijk schiet ik de volgende keer bij het zien van een zee van pakken niet alleen in de lach, maar zie ik ook de kansen en de mensen achter de pakken.
Wijze les van de avond die ik je meegeef: Ontdek waarom jij doet wat je doet en deel dit. Dan komen de juiste mensen vanzelf naar jou toe.
