Vol verbazing merk ik het gebrek aan piekergedachten op. Waar zijn al mijn gedachten over de was die nog gedaan moet worden, de mensen die gemaild moeten worden, de verslagen die geschreven moeten worden, afspraken die nog ingepland moeten worden en die ene boodschap die ik echt niet moet vergeten?
"Evelien, wat denk je van een 2 voor 1 actie voor het event?" In mijn hoofd hoor ik een akelig bekend fluitje, zie een plant voorbij rollen, kijk de ander schaapachtig aan en vraag: "Waar heb je het over?"
Mijn hoofd is leeg.
Bizar.
De piekergedachten zijn overgenomen door rust en geluk. Sinds een paar weken lijk ik te zweven boven de grond van al het moois wat 2014 mij heeft gebracht en het zelfvertrouwen dat ik erbij cadeau kreeg. Door alle prachtige en enthousiaste mensen - jullie weten wie jullie zijn - die ik heb mogen ontmoeten, confronterende en mooie inzichten die ik heb opgedaan en het waardevolle en dankbare werk wat ik kan doen. Met een bijna permanente lach beleef ik de wereld en kan zelfs de afsnijdende auto, de enorme kerstdrukte in de supermarkt en het lege schap van mijn favoriete thee mij niet uit mijn goede humeur krijgt.
Het is nu zo'n 1,5 jaar geleden dat ik huilend bij mijn moeder in de tuin zat (samenvatting van die middag:"Ik kan helemaal niets en ga nooit meer een baan vinden en hoe moet ik dan leven?") en zei mij vertelde dat het allemaal wel goed zou komen. Ik hoorde dit niet omdat ik het niet kon geloven.
Toch is het zo.
Het is goed gekomen.
Met het laatste "vakantie"-weekend dat staat te beginnen, bekruipt mij langzaam een ongemakkelijke gevoel. Volgende week moet mijn lege hoofd weer aan het werk. Meedenken over een nieuwe organisatie, een werkstructuur voor studenten uit de grond stampen, een event organiseren, een cursusavond houden en ook nog een verhuizing plannen. PFFF!
Maar ik kan niet klagen, want ik kan niet wachten tot meer ervaringen die mij nog meer geluk gaan brengen.
Klik hier en ik mail je wanneer ik een nieuwe blog heb geschreven!
