 |
| Kracht en kwetsbaarheid |
Alleen weet ik dus niet zo goed wat ik hierover wil zeggen.
Dus ik ga gewoon schrijven en dan zie ik wel wat er gebeurt. Ik kan namelijk heel lang twijfelen - een duidelijke valkuil - en een goede manier om mijn vaardigheid 'keuzes maken' te versterken is om te doen zonder erover na te denken. Om keuzes, hoe klein ook, zo gewoon mogelijk te maken. Dus in plaats van nog uren naar dit scherm staren, gewoon gaan schrijven. En dan straks het lezen en dan besluiten dat het een fantastisch stuk is of dat het helemaal niets is en het niet te delen.
Bij kracht denk ik aan sterk, groot, stevig en stoer op. Bij kwetsbaarheid denk ik aan klein, zacht en lief. Mijn hoofd denkt: dat is vreemd dat deze 2 tegenpolen bij elkaar horen. Maar mijn hart zegt: logisch dat deze twee tegenpolen bij elkaar horen.
Hetgeen waar je goed in bent is ook hetgeen waar je het meest in geraakt kan worden. Wanneer jij doet wat bij jou past, laat je jezelf zien. En wanneer wij onszelf laten zien vinden we het moeilijk om met kritiek om te gaan. - Misschien had ik dit stuk beter in de ik-vorm kunnen schrijven, maar goed. Fouten maken mag. En ik probeer mezelf nu eens niet de hele tijd te verbeteren. -
Het voelt zo goed als ik kan doen wat ik het liefste doe en wat ik het beste kan. Dan klopt het. Schijnt de zon net wat warmer, fluiten de vogels net wat harder, staan de stoplichten op groen en koop ik het laatste pak van mijn lievelingsthee in de supermarkt. En wat is het dan wat ik het liefste doe.... Dat is dan weer de moeilijke vraag. Soms ben ik gewoon heel even helemaal kwijt wat het ook alweer is wat ik kan wat niemand anders kan. En dan denk ik terug aan het verhaal wat ik vorig jaar rond deze tijd schreef.
Wat ik doe is orde scheppen in chaos. En dit kan van alles zijn. Of het nu administratie is of je gedachten zijn. Dat is wat ik leuk vind om te doen. Ik kan me ook prima vermaken met een hele doos wol netjes uitzoeken, zodat de chaos dan er even niet meer is.
Dit is wat ik het beste kan, omdat wat ik het minste kan doen is flexibel en adrem zijn. Ik kan het wel, want ik leer het mezelf. Omdat ik voel dat dit iets is wat ik wel wil zijn, maar nog niet ben. Maar wat gewoon even duurt voor het volledig ontwikkeld is. Maar het kost energie en soms net even te veel. En dan weet ik niet meer waarom ik doe wat ik doe. Twijfel ik aan alles in mijzelf. Heb ik het idee dat alles verkeerd is. Regent het de hele dag precies als ik naar buiten ga. Is mijn favoriete marktkraam onvindbaar. Plast de kat op bed. En word ik ziek.
Het belangrijkste is voor mij om te weten dat ik mijn krachten en kwetsbaarheden heb. En dat mensen om mij heen weten welke dit zijn, zodat zij hier gebruik van kunnen maken. Of mij kunnen helpen wanneer ik ergens tegen aan loop. Het ontdekken van je kracht en kwetsbaarheid is een proces wat voor zover ik kan zien je hele leven duurt. Maar wat mij heel erg geholpen heeft - pas op voor schaamteloze zelfpromotie - zijn de vragen en opdrachten die verwerkt zijn in het avontuur van Superheld. Ik kende alle vragen al, maar kon geen antwoorden vinden. Doordat iemand mij meenam stap voor stap de antwoorden te ontdekken kwamen ze als vanzelf. Want zoals het met meer zaken is die over jezelf gaan, het antwoord weet je stiekem al.
Wat denk jij: is dit een beetje een zinnig stuk tekst over kracht en kwetsbaarheid?
