Ik woon nu bijna een half jaar in Leiden en ik ben weg van deze stad! De grachten die met mooi weer gevuld zijn met bootjes, de steegjes waardoor mijn routes nooit 2 keer hetzelfde zijn, de vliegtuigen die mij vaker naar de lucht laten kijken, het moeten stoppen voor een openstaande brug, de prachtige Burcht die als een geheime oase verscholen ligt tussen huizen, mijn prachtige achtertuin met een kinderboerderij en parkje en al de prachtige mensen die ik heb ontmoet maken dat ik met een enorme grijns terugdenk aan de afgelopen maanden.
Nooit had ik kunnen bedenken dat ik zoveel zou meemaken in een korte tijd. Bij toeval, al geloof ik niet meer dat toeval bestaat na alles wat ik heb meegemaakt de afgelopen maanden, kwam ik tijdens de Leidse Praatjes borrel in januari Chiara tegen. Voor mij is dit een soort van kickstart geweest van hele gave momenten. Zo ben ik de mensen tegen gekomen waarmee ik nu een Start-up opzet die meer sociale cohesie gaat brengen in een randgemeente van Leiden(waarmee ik eerst een Snoezelkoepel heb gebouwd), heb ik tijdens yoga-avonden intens geluk en plezier mogen beleven, heb ik avonden in een kroeg thee en fristi zitten drinken, heb ik tijdens de Waarmaakdag ontdekt wat ik ga doen en heb ik vrienden gemaakt. Ik liet mij tijdens deze momenten niet tegenhouden door het stemmetje in mijn achterhoofd die bang was, maar liet mij leiden door waar ik blij van werd. Met als resultaat een hele blije en gelukkige Evelien!
Hoe de komende 6 maanden eruit gaan zien weet ik echt nog niet. Wat ik de afgelopen maanden heb geleerd blijf ik doen en dan ben ik er van overtuigd dat het onbekende vanzelf bekend wordt. Toch heb ik een kleine wishlist:
- Op vakantie naar Ierland met mijn vriend
- Eerste activiteit van de Start-up
- 4 dagen in de week werken (en dan niet als invaller)
- Concreet plan voor mijn eigen bedrijf
