Ik doorzocht het Leidsch Dagblad naar mijn artikel. Eerder had ik al eens in BN DeStem gestaan en hierbij was een kleine foto geplaatst dus ik was op zoek naar een soortgelijke foto. Maar toen *BAM!* halve pagina gevuld met mijn gezicht en mijn verhaal! Het verhaal was goed geschreven, heeft mij goed weergegeven en de foto is goed gelukt, maar toch was ik wel even geschrokken van de grootte van de foto. Kijkend naar de krant kwam er heel langzaam een gevoel van trots en kracht in mij boven terwijl mijn glimlach breder wordt.
Geniale ideeën komen opeens
Mijn vorige blog ging over de stappen die ik zet richting een voor mij onbekend doel, hoe gelukkig ik mijzelf voel bij het hebben van de ruimte om te kunnen onderzoeken wie ik ben en mijn enthousiasme te kunnen delen met door mij gekozen mensen en projecten. In de weken na het interview met het Leidsch Dagblad ben ik meer serieus gaan nadenken over het probleem jeugdwerkloosheid en over een oplossing. Inmiddels zie ik het niet hebben en kunnen vinden van een baan niet meer als negatief, maar ik kan me goed voorstellen dat het voor andere jongeren nog niet zo is. Solliciteren, en vooral de afwijzingen, hebben direct effect op je zelfvertrouwen. In het afgelopen jaar heb ik mijn zelfvertrouwen meerdere malen opnieuw moeten opbouwen om toch maar weer een brief te schrijven na de zoveelste, vaak onpersoonlijke, afwijzing. Wat mij hierbij helpt is het ontmoeten van mensen en van hun leren. Hierover nadenkend kwam er opeens een geniaal idee zo mijn hoofd in gefietst! Zomaar uit het niets kwam de gedachten dat ik iets kan aanbieden aan jongeren die zonder werk zitten, maar ook jongeren die (meer) over zichzelf willen leren.
Weer die stoute schoenen
Nu zat er dus een geniaal idee in mijn hoofd waar ik zo enthousiast van werd elke keer als ik eraan dacht dat ik het eigenlijk niet meer kon negeren. Bij de workshop over de deeleconomie werd er een durftevragen ronde gedaan en trok ik mijn stoute schoenen aan. Aangeboden: een portretfoto en Gezocht: een sparringspartner voor een idee over jeugdwerkloosheid. Er kwamen meteen 2 mensen op mij af en bij beiden personen viel mijn idee in goede aarde. De energieboost hierna kon ik bijna niet aan, mijn glimlach kon niet breder en koud had ik het spontaan ook niet meer. Ik had dus nooit gedacht dat een idee wat ik bedenk door andere mensen goed wordt gevonden en dat het ook nog eens niet bestaat in Leiden.
En nu uitvoeren ...
Nadat de energie mijn lijf had verlaten bedacht ik mij dat ik nu ook iets moet gaan doen, want anders komt dat geniale plan alsnog niet van de grond. Hiervoor kan ik alle tips over geniale ideeën omzetten in goede plannen gebruiken, dus schroom niet om die mij toe te sturen!
Het idee heeft nog 2 weekjes nodig om rond te hangen in mijn hoofd en meer vorm te krijgen, maar zodra ik zover ben zal ik het de wereld in sturen. Wees daar maar niet bang voor!
 |
| Toch wel leuk om even te laten zien hoe groot ik in de krant stond! |
