Na een half uurtje van mijmeren over deze vraag kwam ik tot het antwoord, wat in mijn achterhoofd natuurlijk vanaf het begin al aanwezig was maar wat ik dan nooit meteen zeg, omdat....eigenlijk heb ik geen idee waarom ik dat doe. Misschien is het wel angst om iets verkeerd te zeggen. Wat dan weer vreemd is omdat het iets van jezelf is en dat eigenlijk niet fout kan zijn....
Maar goed, wat ik dus wil omarmen is mijn passie en enthousiasme voor het helpen van mensen die dit zelf even of niet meer kunnen. Na afgelopen jaar weet ik heel zeker dat ik goed ben in het helpen van deze mensen en dat ik hier zelf gelukkig van wordt als ik dit kan doen. Ik wil dit dan ook niet alleen omarmen maar ook gaan uitdragen en er dus mee aan de slag gaan.
Dan nu even een zijweggetje, wat dan weer wel uiteindelijk weer samenkomt met het stukje van hierboven, dat beloof ik!
Sinds een paar maanden ben ik lid van De Broekriem. Een groep voor mensen die in-between-jobs zijn en die bij elkaar komen op LinkedIn en in real life om te netwerken en workshops of andere activiteiten te ondernemen. Een paar weken geleden ben ik bij een bijeenkomst aangeschoven in Leiden en heb ik (nieuwe) mensen ontmoet. Door deze ontmoetingen kreeg ik weer energie, want na de verhuizing was mijn energie wel op. Afgelopen week hadden we afgesproken om samen te gaan "werken". Het leuke hiervan was dat ik in een andere omgeving was, er waren mensen om me heen en door het gezamenlijk pauze houden(want dat doe je als je aan het werk bent) brachten mijn "collega's" mij weer op nieuwe ideeën. Wat dan weer langzaam dichter bij het verhaal van hierboven samenkomt.
In mij voel ik wat weerstand bij werk doen wat niet direct bij mijn passie ligt, maar mijn collega's hebben mij laten inzien dat ook dit werk kan bijdragen aan mijn passie en mijn uiteindelijke doel. Ook in dit werk kan ik mensen helpen en ondersteunen bij zaken die zij niet kunnen. En wederom is het weer zo dat ik dit eigenlijk wel weet, maar nu is het zo dat ik er niet aan toe wil geven lijkt het wel. Stel dat ik dat zo leuk vindt om te doen dat ik daarin blijf hangen en niet mijn doel zal bereiken.
Om maar meteen te doen wat ik mezelf wil voornemen heb ik na dit gesprek meteen wat telefoontjes gepleegd en heb ik afspraken gemaakt en heb ik mezelf voorgenomen dat ik dit met al mijn enthousiasme ga aanpakken, ook al betekent dit door de zure appel heen bijten en na zeker een jaar op mijn gemak te kunnen doen in de ochtend weer om half 6 opstaan om aan het werk te geen.
