dinsdag 18 november 2014

Ga iets doen!

Vanochtend zag ik op Facebook een bericht van een via via contact die een vacature deelde voor een onbetaalde stage. De eerste reactie op dit bericht was dat dit geschikt was voor iemand die een baan heeft en dit ernaast gaat doen, maar dat jongeren (aan wie het bericht schijnbaar gericht was) toch liever eerst voor een betaalde baan gaan. 

Na mijn opleiding had ik graag meteen een betaalde baan gevonden waarin ik een paar jaar rustig ervaring had kunnen opdoen en kunnen sparen voor leuke vakanties, maar jammer genoeg is dit in mijn sector helaas niet een reële verwachting. Maar in plaats van dit mijn leven over te laten nemen (met uitzondering van een paar maanden diep in de put zitten toen het besef kwam dat ik dus niet zo makkelijk mee kon doen aan de sociale norm dat je een baan nodig hebt om erbij te horen), besloot ik de controle over mijn leven te nemen. 

Ik heb mezelf opgegeven voor vrijwilligerswerk en zo ben ik op een plek terecht gekomen waar ik een kijkje achter de schermen kreeg van een vrijwilligersorganisatie en mijn eigen kwaliteiten verder kon ontdekken en ontwikkelen. Toen ik naar Leiden wilde gaan verhuizen ben ik gestart met vrijwilligerswerk vinden. Ik had ervaren hoe fijn het is om ergens heen te gaan, omdat je werk, cliënten en collega's hebt die op je wachten en je waarderen

Het bezig zijn met werk wat bij mij en mijn kwaliteiten past, gaf mij energie, focus en plezier. Hele fijne zaken als je aan het solliciteren bent en je geregeld (ik zou geregeld ook kunnen ruilen met continu. Kies zelf maar!) afwijzingen voor je kiezen krijgt. 

Ik merk dat in de laatste paar weken ik vaak het advies geef:
GA IETS DOEN!
Maakt niet uit wat, als het maar bij je past! Kom in beweging en je komt ergens! Als je op je fiets niet beweegt kom je niet verder, sterker nog je valt om. 

Oke, misschien moet je niet zomaar iets gaan doen, maar eerst gaan ontdekken wat jij ECHT wil doen en hoe je daar kan gaan komen. Zoek iets wat past bij het pad dat je wil gaan volgen. Ik ontdekte dat mijn passie bij persoonlijke ontwikkeling ligt, het liefst bij jongeren, maar iedereen die een ongebruikt talent heeft en deze wil inzetten is bij mij welkom.

Ik kan je vertellen dat banen zoals degene waar ik van droom niet voor het oprapen liggen. En bij de banen die er wel waren jaren ervaring en een coachingsopleiding gevraagd werden. Beiden had ik niet. Dus bedacht ik mij dat ik er dan maar op een andere manier moest gaan komen.

Door het doen van vrijwilligerswerk bij een organisatie die bij mij past met werk wat bij mij past besloot ik dat ik ergens zou gaan komen. Ik stak in op vrijwilligerswerk waarbij ik netwerk ging opbouwen  - aangezien ik in Leiden 2 mensen kende toen ik hier kwam wonen - en dat ik mijn hersens kon gebruiken om de wereld mooier/beter te maken. Ik heb verschillende gesprekken gevoerd met vrijwilligersorganisaties en ben uiteindelijk op 2 plekken uitgekomen om vrijwilligerswerk te gaan doen. (Inmiddels was ik ook in het bezit van 2 oproepcontracten en vulde mijn week zich snel! Jippie!) 

Inmiddels heb ik een aardig netwerk weten op te bouwen in Leiden en werk ik met gave mensen aan zo mogelijk nog gavere ondernemingen. Dit en deze. En als klap op de vuurpijl kreeg ik vorige week een aanbod van een hele toffe baan waarvan ik nooit had durven dromen. Ik was überhaupt verbaast dat mensen met mij contact zochten om een baan aan te bieden. Dit voelt als zo'n grote overwinning. Een organisatie heeft interesse in MIJ en biedt mij een supertoffe baan aan die past bij mijn wensen, missie en kwaliteiten! Hoe bizar is dat?!

Ik beloof je dat er ook bedrijven zijn die interesse hebben in JOU en dat jij ook dit mega gave extreem onbeschrijfelijke fijne gevoel zal gaan ervaren. Bij mij werkte de volgende stappen, dus die geef ik je gratis en voor niets mee. Je mag er mee doen wat je wil en je mag mij altijd een bericht sturen met je vragen:

  • Besef dat jij de controle hebt over jouw leven. Jij ja!
  • Onderzoek wat je wil doen en waarom je dit wil doen
  • Sluit je aan bij voor jou interessante organisaties
  • Laat hier zien wie jij bent en wat je kan
  • Hou vol! 

GA IETS DOEN!



maandag 29 september 2014

Ondertussen gaat alles door

Mijn handen liggen rustig op mijn schoot terwijl ik hoor wat de beslissing is. Er komt verandering aan. Waarschijnlijk sneller als dat ik eerst dacht. Ik voel buikpijn opkomen en achter mijn ogen staan mijn tranen paraat. Ik haal diep adem, slik de tranen weg en stel een vraag. Horen ze de trilling? Zien ze de tranen? Voelen ze mijn frustratie? Voor de 2e keer in een korte tijd verlies ik vastigheid. Ik dacht het goed op de rit te hebben en dan dit! Het verschil met de eerste keer is dat ik nu achter die buikpijn opluchting voel. De eerste keer werd de grond onder mijn voeten weggeslagen. Nu is het een korte aardbeving. Na de eerste schrikreactie zie ik mogelijkheden. Meer ruimte en tijd voor mijn plannen. Ik besef me heel goed waarom ik doe wat ik doe en voel een zekerheid. Mogelijkheden gecombineerd met noodzaak kunnen onmogelijk leiden tot een teleurstelling. Toch?

maandag 15 september 2014

Zomervakantie

Met het opstijgen van het vliegtuig bleven alle gedachten over mijn bezigheden in Nederland. Wat een rust in mijn hoofd opeens! 2 weken heb ik genoten van prachtige uitzichten, mediteren op bergen, uitslapen en dan pas een plan bedenken, prachtige wandelingen, overdonderend mooie watervallen en zoeken in de schemer naar herten.

Stilstaan
Een paar weken voor vertrek was mijn hoofd leeg en mijn lijf moe. Ik kan het geen ongelijk geven, want ik was al een paar maanden met 1001 dingen tegelijk bezig. Van de stad leren kennen tot gave projecten uitvoeren met mensen die ik net kende. Allemaal hele gave dingen, maar schijnbaar kost dit ook allemaal energie en hersenruimte... Wie had dat gedacht?!

Toen ik voor de vijfde keer in dezelfde week serieus overwoog om bij de supermarkt te gaan smeken om een baan, besloot ik om het rustiger aan te doen. Ik maakte de uren die nodig waren, maar meer deed ik niet. Ik kreeg sterk de behoefte om knopen door te hakken en een plan te maken voor de rest van 2014. Hier was mijn vakantie naar Ierland perfect en ik besloot na deze vakantie een concreet plan voor de laatste maanden van 2014 te hebben.

Dit lukte dus niet...

En weer verder gaan!
Bij thuiskomst vertelde ik een vriendin van mijn mislukte poging tot een concreet plan maken. Zij begon nog net niet hard te lachen en vroeg mij: "Denk je echt dat je geen plan hebt gemaakt?" 
Tijdens de eerste yogales na de vakantie was het opeens heel duidelijk. 

Ik maakte een afspraak waar ik al te lang mee had gewacht en een week later was ik mijn eigen onderneming! 

"Zie je wel dat je een plan had!" zei diezelfde vriendin tijdens het eten van een mini-feesttaart. Ik kon niet anders dan hard lachen.